Top دندانپزشک Secrets
Top دندانپزشک Secrets
Blog Article
در خصوص مقایسه قیمت کامپوزیت دندان و لمینت، باید گفت که کامپوزیتهای دندانی در کل قیمت بسیار کمتری از ونیرهای لمینت دارند.
کامپوزیت راه خوبی برای ترمیم مشکلات جزئی دندان است و افرادی با مشکلات شدید دندانی یا بیماریهای لثه و فک کاندیدای مناسبی برای این تکنیک نیستند.
بله مادامی که بیماری دیابت به خوبی کنترل شود افراد دیابتی به راحتی می توانند ایمپلنت بکارند.
این که روکشهای کامپوزیتی تا چه مدت دوام داشته باشند و برای چه مدت زمانی روی دندانها بمانند به چند مورد بستگی دارد.
این نوع ایمپلنتها اغلب برای نگهداشتن دندان مصنوعی برای افرادی که دارای ارتفاع کافی استخوان نیستند قابل استفاده است. برای مطالعه بیشتر درباره انواع روشهای کاشت ایمپلنت دندان این مقاله لاتین را مطالعه کنید.
کامپوزیت مواد چسبندهای است که پیوندی قوی با مینا و عاج دندان ایجاد میکند و بهاینترتیب ترمیم دندان را سادهتر میکنند. پرکنندهی کامپوزیت مخلوطی از مواد پلاستیکی و شیشهای بهعلاوه رزین است که بهراحتی میتوان آن را رنگ کرد تا شبیه دندان طبیعی شود.
اصلیترین کاربرد کامپوزیت ترمیم دندان است. حفرههای دندانی یکی از مشکلات بسیار رایج در دندانها است. آنها حفرههای کوچکی هستند که در اثر پوسیدگی دندان به دلایل مختلف روی سطوح دندانی ایجادشده و ظاهر دندانها را زشت و نامرتب میکند.
کامپوزیت بستهبندی شده: سختتر، مواد چسبناک بیشتر برای استفاده در دندانهای خلفی.
جنس ایمپلنت دندان یکی دیگر از عوامل مهم در طول عمر ایمپلنت است. اجزای ایمپلنت باید از مواد با کیفیت ساخته شده باشد تا مقاومت آن در دهان بیشتر باشد.
نکته حائز اهمیت بعدی در مقایسه کامپوزیت دندان و لمینت دندانی، میزان مقاومت این روکشها در برابر تغییر رنگ و لکهدار شدن است. روکشهای پرسلن مورداستفاده در لمینتهای دندانی در مقایسه با کامپوزیتها کمتر مستعد لکهدار شدن هستند و معمولا دوامشان نیز بیشتر است.
موارد زیر گزینه مناسبی برای انجام کامپوزیت نیستند: ساییدگی یا پوسیدگی شدید دندانی
اما کاشت ایمپلنت، هم از آسیب به دندانهای مجاور ممانعت website میکند و هم وجود فیکسچر در استخوان فک، پدیده تحلیل استخوان فک را به میزان چشمگیری کاهش میکند.
این افراد در کل از سلامت عمومی دهان و لثه برخوردارند و دندانهای بهشدت پوسیده، شکسته و خراب ندارند. عفونت لثه هم در کاندیداهای دریافت ونیر کامپوزیت نباید وجود داشته باشد.
کامپوزیتهای مایع: کامپوزیتهای قابل انعطاف یک زیرمجموعه نسبتاً جدیدتر از مواد کامپوزیتی رزین هستند که از اواسط دهه ۱۹۹۰ آغاز شدهاست. در مقایسه با کامپوزیتهای جهانی فلوگوسها دارای محتوای پرکننده کم (۳۷–۵۳٪) هستند که در نتیجه سهولت مصرف، چسبندگی پایین، مقاومت فشاری، مقاومت در برابر سایش و انقباض پلیمریزاسیون بیشتر را نشان میدهد.